Archiwum publikacji
w serwisie Publikacje edukacyjne
Wizja śmierci według Piotra Krakowskiego, od Baroku po wiek XIX - analiza
Publikacja Piotra Krakowskiego nosi tytuł "Zagadnienie śmierci w sztuce XIX wieku." - którą odnaleźć można w ramach zbioru artykułów poświęconych śmierci: "Śmierć. Przestrzeń. Czas. Tożsamość w Europie środkowej około 1900" pod redakcją Karoliny Grodziskiej i Jacka Purchla, Kraków 2002, strony 11-17, są to materiały międzynarodowej konferencji zorganizowanej w dniach 8-10 grudnia 1996 roku. Piotr Krakowski to historyk sztuki, zmarły rok po konferencji (1997r.), pracownik instytutu historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, miłośnik architektury, znawca sztuki XIX i XX wieku.
REKLAMA
Artykuł prowadzi czytelnika przez kilka okresów: od Baroku, przez oświecenie, klasycyzm, preromantyzm, sentymentalizm - wiek XIX. Głównym wątkiem jest rozumienie śmierci, które autor analizuje na podstawie jej wizualnego aspektu grobów.
Barok podkreślał znikomość doczesności. Oświecenie przeciwnie, podkreślało szczęśliwość aktualnego bytu, która po śmierci jest kontynuowana. Piotr Krakowski w wymienionych epokach, przytacza wizję śmierci, za: Voltaire, Mendelson, Lessing, Herder, Andre Maria Chenier, Young, Herney, Macpherson, Goethe, Thomas Parnell, James Harrey, Thomas Gray, Klopstock, Holty, Hippel, Lichtenberg, Miller, Cesarotti, Aurelio de Giorgi, Ugo Foscolo, Legouve, Delille, Chateaubriand. Natomiast wiek XIX to głównie patriotyczna wizja grobów. Tutaj autor przedstawia następujących autorów: Browe, Lessing, Kleist, Friedrich, Lamartin, Lorenzo Bartolini. Wiek ten to przedstawienie śmierci w postaci weryzmu grobów, które charakteryzują się brakiem mistycyzmu na rzecz ujęcia zjawiskowości śmierci. Śmierć w tym ujęciu to nie tyle przeżycie przejścia, co zjawisko społeczne.
Literatura:
"Śmierć. Przestrzeń. Czas. Tożsamość w Europie środkowej około 1900" pod redakcją Karoliny Grodziskiej i Jacka Purchla, Kraków 2002, strony 11-17.
Elżbieta Rogalska
